یلدا جشنی که از لازمه‌های آن، حضور کهنسالان و بزرگان خانواده، به نماد کهنسالی خورشید در پایان پائیز بوده است و همچنین خوراکی‌های فراوان برای بیداری درازمدت که همچون انار و هندوانه و سنجد، به رنگ سرخ خورشید باشند.

 

 ایران /الهام تقی‌زاده سیگارودی : دور هم بودن در این عرصه و زمانه یکی از آرزوهایی است که هر خانواده‌ای انتظار آن را می‌کشد چرا که مسائل عدیده در نوع روابط و نگاه ما می‌توانند تأثیر داشته باشند. یکی از این مشکلات مسائل اقتصادی مردم در شب سال نو و اعیاد است که مردم به نوعی سعی می‌کنند مدیریت اقتصادی کرده تا این جمع به یاد ماندنی را از دست ندهند. از این دست گرد هم آمدن و شب‌ها در اول فصل سرما، شب یلدا است که مردم خود را برای آن آماده می‌کنند.
یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. شب یلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از 30 آذر آخرین روز پائیز تا طلوع آفتاب در اول ماه دی یعنی نخستین روز زمستان گفته می‌شود. این شب چون در نیم‌کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیش‌تر و طول شب کوتاه‌تر می‌شود. جشن یلدا در ایران امروز نیز با جمع شدن و شب‎نشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر برگزار می‎شود. آئین شب یلدا یا شب چله، با خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه‌های مختلف در آن مرسوم است و یکی از این مراسم گرفتن فال حافظ است.  هندوانه بخورید زمستان دلچسبی داشته باشید( هندوانه یلدایی)

جشن شب چله، همچون بسیاری از آئین‌های ایرانی، ریشه در رویدادی کیهانی دارد. خورشید در حرکت سالانه خود، در آخر پائیز به پائین‌ترین نقطه افق جنوب شرقی می‌رسد که موجب کوتاه شدن طول روز و افزایش زمان تاریکی شب می‌شود. اما از آغاز زمستان یا انقلاب زمستانی، خورشید دگرباره به سوی شمال شرقی باز می‌گردد که نتیجه آن افزایش روشنایی روز و کاهش شب است. به عبارت دیگر، در شش‌ماهه آغاز تابستان تا آغاز زمستان، در هر شبانه‌روز خورشید اندکی پائین‌تر از محل پیشین خود در افق طلوع می‌کند تا در نهایت در آغاز زمستان به پائین‌ترین حد جنوبی خود با فاصله 5/23 درجه از شرق یا نقطه اعتدالین برسد. از این روز به بعد، مسیر جابه‌جایی‌های طلوع خورشید معکوس شده و مجدداً به سوی بالا و نقطه انقلاب تابستانی باز می‌‌گردد. آغاز بازگشت خورشید به سوی شمال‌شرقی و افزایش طول روز، در اندیشه و باورهای مردم باستان به عنوان زمان زایش یا تولد دیگرباره خورشید دانسته می‌شد و آن را گرامی ‌و فرخنده می‌داشتند.
در گذشته، آئین‌هایی در این شب برگزار می‌شد که یکی از آنها جشنی شبانه و بیداری تا بامداد و تماشای طلوع خورشید تازه متولد شده، بوده است. جشنی که از لازمه‌های آن، حضور کهنسالان و بزرگان خانواده، به نماد کهنسالی خورشید در پایان پائیز بوده است و همچنین خوراکی‌های فراوان برای بیداری درازمدت که همچون انار و هندوانه و سنجد، به رنگ سرخ خورشید باشند.
 

در این شب در بعضی مناطق شمالی مانند مازندران و مشهد جوانان گردهم‌آمده و هرکدام چادری بر سر انداخته و به صورت گروهی و یا انفرادی به خانه‌ها می‌رفتند و با کاسه و قاشقی در دست به در خانه‌ها رفته و با کوبیدن در خانه از صاحب خانه چیزی مانند غذا، تخم‌مرغ، پول و شیرینی و شکلات‌طلب می‌کردند. این شیوه مراسم تقریباً در شب چهارشنبه سوری نیز در شهرهای شمالی کشور و در شهرهای دیگر نیز برگزار می‌شد و هم‌اکنون نیز تقریباً مرسوم است.

محمد مکاری میراث‌پژوه و مردم‌شناس در‌خصوص ریشه‌های سنتی شب یلدا یا به عبارتی بلندترین شب سال در گفت‌و‌گو با خبرنگارایران می‌گوید: «آئین یلدا یا همان شب‌نشینی بلندترین شب سال از گذشته‌های بسیار کهن جزو مراسم آئینی ایرانیان محسوب می‌شده و ریشه‌های اسطوره‌ای دارد که جزئی از باورهای نمادین و زیبای ایرانیان است، اما اگر بخواهیم نگاهی دیرینه‌تر به این آئین سنتی بیندازیم، باید گفت شب یلدا به آئین میترائیسم و مهر باز می‌گردد.به عبارتی این شب، اول به دلیل بلندترین شب سال بودن و بعد به دلیل ریشه در آئین میترائیسم مورد استقبال و باور مقدس ایرانیان قرار گرفته است.»      انار قرمز بخورید

این پژوهشگر در ادامه می‌گوید: «این شب به نوعی با انسان فرازمینی و انسانی که روی زمین زیست نمی‌کند وفراذهنی است، مرتبط می‌شود. میترا یکی از الهه‌های مقدس گذشتگان بوده که به نوعی در این شب بلند تلاقی معنوی و تداعی ذهنی با زرتشتیان برقرار می‌کند و به همین دلیل می‌توان گفت این شب به نوعی از آئین‌های زرتشتی به جا مانده است که با تغییراتی به ما منتقل شده است. در واقع این شب در این فرهنگ به نوعی با زایش و کرنش ارتباط بیشتری پیدا می‌کرد و فرصتی می‌شد برای سپاس و شکرگزاری از نعمات و محصولات متنوعی که در آن روزگاران نصیب مردم می‌شده.»
مکاری می‌افزاید: «سفره‌ای که در دوران گذشته در شب اول یلدا چیده می‌شده، «میزد» نام داشت که سفره‌ای بوده برای چیدن میوه‌های خشک و آجیل که به اصطلاح گذشتگان به آن لرک گفته می‌شد. در واقع به دلیل قرار گرفتن این شب در زمستان و نبود میوه‌های تازه فصلی مردم از میوه‌های خشکی که در طول همان سال خشک کرده بودند، استفاده می‌کردند و از آن به عنوان نماد شکرگزاری در سفره‌های یلدا استفاده می‌کردند.»
این میراث‌پژوه تصریح می‌کند: «یکی دیگر از ریشه‌های تاریخی این شب به افتخار اهورامزدا است که الهه مهر و خورشید نامیده شده است. شب یلدا در آئین گذشتگان از اول دی ماه آغاز شده و تا بهمن ماه ادامه داشت. در واقع این مراسم در آن زمان مختص یک شب نبوده و در چند دهه ادامه می‌یافته، اما امروزه در فرهنگ اسلامی ایرانی این شب با آئین‌های زیبنده‌تری برگزار می‌شود، از جمله سمنوپزی، فالگیری و خاطره‌گویی و هر شهر و هر محلی هم خوراکی‌ها و میوه‌های مختص خود را بر سفره یلدا می‌چینند و اصلاً نمی‌توان گفت میوه‌ها یا آئین خاصی برای تمام سفره‌ها در سراسر کشور وجود دارد. مثلاً این‌طور نیست که هندوانه یا انار یا خشکبار خاصی برای تمام مردم کشور مشابه هم باشد و یک آئین صددرصد یکسان در همه‌جا باشد.»

مراسم شب یلدا در سرزمین كهن ایران

پیشینهء شب یلدا

یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. ایرانیان باستان این شب را شب تولد الهه مهرمیترا می پنداشتند و به همین دلیل این شب را جشن می گرفتندو گرد آتش جمع می شدندو شادمانه رقص و پایكوبی می كردند آن گاه خوانی الوان می‌گستردند و «میزد» نثار می‌کردند.میزد نذری یا ولیمه ای بود غیر نوشیدنی مانند گوشت و نان و شیرینی و حلوا و در ایین های ایران باستان برای هر مراسم جشن و سرور آیینی خوانی می گستردندکه بر آن افزون بر آلات و ادوات نیایش، مانند آتشدان، بخوردان، برسم و غیره، برآورده های و فرآورده های  خوردنی فصل و خوراك های گوناگون از جمله خوراك مقدس و آیینی ویژه ای كه آن را میز د می نامیدند بر سفره جشن می نهادند.

ایرانیان گاه شب یلدا را تا دمیدن پرتو پگاه در دامنهء کوه‌های البرز به انتظار باززاییده‌شدن خورشید می‌نشستند. برخی در مهرابه‌ها (نیایشگاه‌های پیروان آیین مهر) به نیایش مشغول می‌شدند تا پیروزی مهر و شکست اهریمن را از خداوند طلب کنند و شب هنگام دعایی به نام «نی ید» را می‌خوانند که دعای شکرانه نعمت بوده‌است. روز پس از شب یلدا (یکم دی ماه) را خورروز (روز خورشید) و دی گان؛ می‌خواندند و به استراحت می‌پرداختند و تعطیل عمومی بود( خرمدینان این روز را خرم روز یا خره روز می‌نامیدند). در این روز عمدتاً به این لحاظ از کار دست می‌کشیدند که نمی‌خواستند احیاناً مرتکب بدی کردن شوند که میترائیسم ارتکاب هر کار بد کوچک را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می‌شمرد.

آیین و جشن شب یلدا و یا شب چله بزرگ، تا به امروز در تمامی سرزمین کهنسال ایران و در بین همه قشرها و خانواده ها برگزار می شود.

جشن شب چله، بعد از نوروز تنها جشنی است كه همواره در میان ایرانیان پایدار مانده است و علت پایداری آن را می‌توان:

1- باور دینی كهن مهرپرستان یعنی زایش خورشید و مهر دانست.

2- پایان كار كشاورزان و برداشت محصولات خود و آغاز فصل استراحت آنها دانست كه با مهاجرت روستاییان به شهر، این جشن كه یادآور روزگاران گذشته ایرانیان است، به میان مردم شهر نشین نیز رخنه كرده و پایدار مانده است.

آیین های یلدادرسرزمین كهن ایران

هر جشن، آیینی دارد. یلدا و جشن‌های شب یلدا، یك سنت دیرین در ایران است و به عنوان یك جشن آریایی از هزاران سال قبل رواج داشته است.این آیین‌ها که تا چند دهه پیش فراگیر و اکنون در برخی مناطق اغلب روستایی پابرجاست، عبارت است:

 گردهم آیی خانوادگی: آئین و جشن شب یلدا یا شب چله بزرگ كه در سرزمین كهن ایران و در بین همه قشرها و خانواده‌ها برگزار می‌شود، در واقع جشن گردهمایی و آئینی خانوادگی است و گردهمایی‌ها به خویشاوندان و دوستان نزدیك محدود می‌شود. به همین دلیل در کتاب ها و سندهای تاریخی به برگزاری مراسم شب یلدا اشاره ای نشده است. ابوریحان بیرونی از جشن  روز اول دی ماه، که آن را خرم روز نامند، در دستگاه حکومتی و پادشاهی یاد می کند و نامی از شب یلدا در میان نیست، که می توان به دلیل خانوادگی و همگانی و غیر رسمی بودن آن دانست.

 کرسی: در زمستان‌ها، استفاده از كرسی برای گرم كردن خانه و دور كرسی نشینی معمولا از شب یلدا، شروع می‌شد و تا پایان چله‌بزرگ و در برخی خانواده‌ها تا پایان چله كوچك ادامه داشت. اعضای خانواده از كوچك و بزرگ، دور كرسی كه روی آن را میوه و آجیل پوشانده بود، می‌نشستند.

خوردنی های مفید: همان گونه که اشاره شد، امید به زندگی یکی از عوامل مؤثر در جشن گرفتن شب سرد یلدا بود. این امید می‌بایست با بدنی سالم به بار بنشیند؛ بنابراین، گردهمایی خویشاوندان که در خانه بزرگ خانواده و نشستن گرداگرد كرسی انجام می‌شد، با خوردن میوه‌های مفید (هندوانه، به، انگور، انار، سیب، خیار و ... که در هر جای ایران بیشتر در دسترس بود) و تنقلات مقوی (آجیل) تا نیمه شب ادامه می‌یافت.

 سروآرایی: جشن اغلب با نمادی همراه است و ایرانیان قدیم درخت سرو را که سرما و ظلمت یارای غلبه بر آن را نداشت، به عنوان سمبل و نماد ایستادگی در برابر سرما برگزیده و در شب چله درخت سروی را با دو رشته نوار نقره‌ای و طلایی می‌آراستند.

شعر خوانی و قصه گویی: گردهم بودن در عصری که تنها رسانه شایع، «سخن» بود، قصه‌گویی و شعرخوانی را ناگزیر می‌ساخت؛ بنابراین، قصه‌گویی بزرگان خانواده؛ بویژه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها دور كرسی برای دیگر اعضای خانواده از آیین‌های شب یلدا از سده‌های قبل است و با توجه به گسترش شعر، بویژه در دوران اسلامی، شاهنامه‌خوانی، حافظ‌خوانی و خواندن اشعار شعرای شیرین سخن دیگر که حکایت‌های اخلاقی و حماسی را دربرداشتند، به آیینی از آیین‌های شب یلدا تبدیل شد.

 فال حافظ: اگر رسم‌ها و آیین‌های دیگر یلدا را میراثی از فرهنگ چند هزار ساله ایرانیان بدانیم، فال حافظ گرفتن در شب یلدا، در سده‌های اخیر به آیین‌های شب یلدا افزوده شده است.

شب يلدا

يلدا
دي ماه، در ايران كهن، چهار جشن، در بر داشت. نخستين روز دي ماه و روزهاي هشتم، پانزدهم و بيست و سوم، سه روزي كه نام ماه و نام روز يكي بود. بنا بر گاه شماري كهن هر يك از سي روز ماه، نامي ويژه دارد، كه نام فرشتگان است. نام دوازده ماه سال نيز در ميان آنهاست. در هر ماه روزي را كه نام روز با نام ماه يكي باشد، جشن مي گيرند، و در اين سي روز ماه، سه روز آن «دي» نام دارد و هر سه روز را در گذشته جشن مي گرفتند.

امروز از اين چهار جشن تنها شب نخستين روز دي ماه، يا شب يلدا را جشن مي گيرند، يعني آخرين شب پاييز، نخستين شب زمستان، پايان قوس، آغاز جدي و درازترين شب سال.

واژه يلدا سرياني و به معني ولادت است. ولادت خورشيد (مهر، ميترا) و روميان آن را «ناتاليس انويكتوس» يعني روز «تولد مهر شكست ناپذير» نامند.

زايش خورشيد و آغاز دي را، آيين ها و فرهنگ هاي بسياري از سرزمين هاي كهن آغاز سال قرار دادند، به شگون روزي كه خورشيد از چنگ شب هاي اهريمني نجات مي يافت و روزي مقدس براي مهرپرستان بود.

در سده چهارم ميلادي، بر اثر اشتباهي كه در محاسبه كبيسه ها رخ داد، روز 25 دسامبر را (به جاي روز 21 دسامبر) روز تولد ميترا دانسته و تولد عيسي مسيح را نيز در اين آغاز سال قرار دادند.
بنابراين نوئل اروپايي و واقعي همان شب يلدا يعني انقلاب شتوي در سي آذر برابر با بيست و يكم دسامبر است.

در لغت نامه دهخدا درباره اين سنت كهن چنين آمده است:
«يلدا لغت سرياني است به معني ميلاد عربي» و چون شب يلدا را با ميلاد مسيح تطبيق مي كرده اند، از اين رو، بدين نام ناميده اند. بايد توجه داشت كه جشن ميلاد مسيح كه در 25 دسامبر تثبيت شده، طبق تحقيق، در اصل جشن ظهور ميترا بوده كه مسيحيان در قرن چهارم ميلادي آن را روز تولد عيسي قرار دادند.

يلدا اول زمستان و شب آخر پاييز است كه درازترين شب هاي سال است، و در آن شب، يا نزديك بدان، آفتاب به برج جدي تحويل مي كند و قدما آن را سخت شوم و نامبارك مي انگاشتند. در بيشتر نقاط ايران در اين شب مراسمي انجام مي شود، شاعران زلف يار و همچنين روز هجران را از حيث سياهي و درازي بدان تشبيه كنند و از شعرهاي برخي از شاعران مانند سنائي، معزي، خاقاني و سيف اسفرنگي، رابطه بين مسيح و يلدا ادراك مي شود. يلدا برابر با شب اول جدي و شب هفتم دي ماه جلالي و شب بيست و يكم دسامبر فرانسوي است.»
آيين و جشن شب يلدا يا شب چله بزرگ تا به امروز در تمامي سرزمين كهنسال ايران و در بين همه قشرها و خانوارها برگزار مي شود.

يلدا را همچنين مي توان جشن و گردهمايي خانوادگي دانست. در شب يلدا خويشاوندان نزديك در خانه بزرگ خانواده گرد مي آيند. به بياني ديگر، در سرماي آغازين زمستان، دور كرسي نشستن و تا نيمه شب ميوه و آجيل و غذا خوردن و به فال حافظ گوش كردن از ويژگي هاي شب يلدا است. برگزاري مراسم يلدا، اگر بتوان نام جشن بر آن نهاد، آييني خانوادگي است و گردهمايي ها به خويشاوندان و دوستان نزديك محدود مي شود. در كتاب ها و سندهاي تاريخي به برگزاري مراسم شب يلدا اشاره اي نشده است. ابوريحان بيروني از جشن روز اول دي ماه كه آن را خرم روز نامند، در دستگاه حكومتي و پادشاهي ياد مي كند. نامي از شب يلدا در ميان نيست كه مي توان دليل آن را خانوادگي و همگاني و غير رسمي بودن جشن يلدا دانست.

خوراكي هاي يلدا
در همه جشن ها و آيين ها، در جامعه هاي ابتدايي يا متمدن، خوردن و آشاميدن بخشي از مشغوليت ها و سرگرمي هاي جمع را تشكيل مي دهد.
براي شب يلدا، خوراك ويژه اي نمي شناسيم و تهيه شام بستگي به وضع اقتصادي و روند تغذيه خانواده دارد. خوردني هاي ويژه شب يلدا، ميوه هاي فصل تابستان چون، خربزه، هندوانه، انگور، انار، سيب، خيار، به و مانند آن است. ميوه هايي كه مي بايستي در اين شب تمامي آنها (به جز سيب و به) خورده شود و چيزي براي فردا، يعني فرداي زمستان باقي نماند. ميوه هايي را كه شب يلدا بر آن مي گذشت، نمي خوردند.

آجيل و شب چره، كه شامل دانه هايي چون گندم و نخود برشته، تخمه هندوانه و كدو، بادام، پسته، فندق، كشمش، انجير و توت خشك است، در بسياري از شب نشيني ها، مهماني ها و گردش ها فراموش نمي شد. ولي در شب يلدا مي بايست و مي بايد بر سر سفره باشد.

فال حافظ و شاهنامه خواني
يكي ديگر از رسم هاي شب يلدا، «فال حافظ گرفتن» است اگر رسم ها و آيين هاي ديگر يلدا را ميراثي از فرهنگ چند هزار ساله بدانيم ولي فال حافظ گرفتن در شب يلدا و نيز در «تيرماه سيزه شو» (جشن تيرگان در مازندران) _ در سده هاي اخير به رسم هاي شب يلدا افزوده شده است. شاهنامه خواني و قصه گويي پدربزرگ و مادربزرگ دور كرسي براي كوچكترها نيز از آيين هاي يلدا است كه خاطرات شيريني براي بزرگسالي آنها فراهم مي آورد.

جعفر شهري در «طهران قديم» مي نويسد: «زمستان دو چله به اسم چله بزرگه و چله كوچكه داشت كه چله بزرگه از اول دي تا دهم بهمن بود كه زمين نفس دزده كشيده، تك (حدّت) سرما مي شكست و از آن به بعد، تا آخر بهمن كه چله كوچك بوده مي گفتند كاري كه چله بزرگه نكرده چله كوچكه مي كند و چله كوچكه گفته اگر پشتم به بهار نبود بچه را در قنداق خشك مي كردم و تقريبا به همين صورت هم بود و هرگز سرماي چله بزرگه به پاي سرماي چله كوچكه نمي رسيد و با تمام شدن چله كوچكه هم بود كه فقرا مي گفتند زمستان تمام شد و روسياهي به ذغال ماند و غم سرما و عدم استطاعت تهيه خاكه ذغال را فراموش مي كردند كه پشتش به بهار مي باشد. و شب اول چله بزرگه يا شب يلدا كه «بلندترين شب سال» بود هر دسته از خويش و اقارب و همسايه شب نشيني گرفته در آن بساط سور و سات از آجيل و شيريني و ميوه و مخصوصا هندوانه و انار و خربزه فراهم كرده، دور هم جمع شده به خوشگذراني و شب زنده داري و گرفتن فال حافظ مي پرداختند، و در اين شب بود كه مي گفتند با خوردني هاي سفره شب يلدا، مثل خوراكي هاي پاي سفره هفت سين طبيعت گرم را مي توانند سرد و طبيعت سرد خود را گرم بكنند. به اين صورت كه اگر از گرمي مزاج رنج مي برند هندوانه و انار و اگر از سردي ناراحت مي شوند توت و كشمش و خرما و مثل آن بخورند و تا سحر آن كه گفت و شنيد و بگو و بخند مي كردند. بگو و بخند و دور هم جمع شدني كه مربوط به شب يلدا و مثل آن نبوده، از هر فرصت و بهانه براي به وجود آوردن آن استفاده مي كردند. بعد از آن اهمن و بهمن و پس از آن سرما پير زن بود كه سه دهه اسفند را در بر مي گرفت.

اهمن و بهمن كه دو برادر زمستان بودند و مي گفتند «اهمن و بهمن، عهده همه با من» يعني هر كاري كه زمستان و چله هاي آن نكرده اند ما كرده و تلافي همه را ما در مي آوريم، و سرما پير زن هم آن بود كه مي گفتند در زمان حضرت رسول (ص) پير زني شتري داشت كه مست شده بود و نزد حضرت شكايت مي برد كه زمستان تمام شد و شتر من مست، يعني فهل گير يا فهل ده نشده است و حضرت دعا فرموده ده روز به زمستان اضافه شده سرماي آن برگشت مي كند، و سرماي ديگري هم به مدت ده روز از اول نوروز تا دهم آن بود كه آن را هم سرما گل سرخ مي گفتند.»

آيين هاي مخصوصي قوم هاي ايراني در يلدا
به دليل پهناوري ايران و رواج خرده فرهنگ هاي گونه گون در اين گستره پهناور گاهي به آدابي بر مي خوريم كه فقط ويژه يك منطقه خاصند. مثلا در گيلان «آوكونوس» ميوه اي است كه حتما در شب چله مصرف مي شود و روش تهيه آن هم به اين شرح است كه در فصل پاييز ازگيل خام (چند روز مانده به ريختن و رسيدن كامل) را در خمره مي ريزند، خمره را پر از آب مي كنند و كمي نمك هم به آن مي افزايند و در خم را مي بندند و در گوشه اي خارج از هواي گرم اطاق مي گذارند.
ازگيل سفت و خام، پس از مدتي، پخته و آبدار و خوشمزه مي شود. آوكونوس ازگيل در اغلب خانه هاي گيلان تا بهار آينده پيدا مي شود و هر وقت هوس كنند ازگيل تر و تازه و رسيده و خوشمزه را از خم بيرون مي آورند و آن را با گلپر و نمك در سينه كش آفتاب مي خورند.

در تبريز نيز در موسم يلدا «عاشيق ها» مي نوازند. عاشيق ها خنياگران محلي هستند كه اشعار و موسيقي آنها برگرفته از موسيقي مردمي است، آنها در حين اجراي برنامه، داستان مي خوانند، في البداهه شعر مي سرايند و ساز مي زنند. قصه هايي كه عاشيق ها در شب يلدا مي گويند ريشه در افسانه هاي كهن ايراني دارد. قصه هاي قهرماني مثل «كوراوغلو» و قصه هاي مهر و محبت شبيه «قرباني و پري» از قصه هاي مشهور عاشيق هاست.

در لرستان مردم در شب چله «گندم شيره» مي خورند كه گندمي است كه در شيره مي خيسانند و زردچوبه و نمك را با آن مخلوط مي كنند سپس آن را روي ساج برشته مي كنند و همراه خلال بادام، گردو، كشمش، سياه دانه و كنجد مخلوط مي كنند و مي خورند. يكي ديگر از رسوم زيباي لرها به اين شكل بوده كه پسران كوچك و نوجوان، شب يلدا بر پشت بام خانه ها مي رفتند و كيسه اي را به همراه طنابي از سوراخ دودكش خانه ها به داخل خانه آويزان مي كرده اند و شعري محلي مي خواندند با اين مضمون كه صاحب خانه، انشاالله خير به خانه ات ببارد و كدخداي خانه ات نميرد چيزي بده اين پسر كوچك بياورد. صاحبخانه از تنقلاتي كه براي شب چله تدارك ديده بود، داخل كيسه مي گذاشت و گاهي پيش آمده كه صاحبخانه براي مزاح، دختر خردسال كوچكش را در كيسه گذاشته و آن پسر كيسه را كشيده بالا و اين آشنايي در خيلي از موارد باعث ازدواج در بزرگسالي مي شده است.

 کرمانيها معتقدند که در اين شب گنج قارون بوسيلة شتر در حرکت است و ممکن است احياناً ساربان آن قافله با برخورد به يکی از افراد خانواده مقداری از آن گنج را به او بدهند.

يكي از اعتقادات مردم قديم تهران كه در شب يلدا نمود بيشتري پيدا مي كرد اعتقاد به «بخت گشايي» بوده. آنگونه كه مي گويند كاروبار شغل «پنبه زني» و افراد پنبه زن در چند روز مانده به اين شب كاملا رونق پيدا مي كرده. حكايت جالبي كه در اين باره نقل شده اين است كه خانواده هاي داراي دختر دم بخت علاوه بر سپردن تشك و متكاهاي خود به پنبه زن هدف خاصي را دنبال مي كرده اند. آن هدف هم چيزي به جز اعتقاد به رسم بخت گشايي نبوده. نقل است كه والدين دختران دم بخت هنگامي كه پنبه زن به هر دليلي دست از كار مي كشيده و آنها كمان پنبه زني را تنها مي يافته اند فورا دختر موردنظر را از ميان كمان عبور مي داده اند و معتقد بوده اند كه بخت دختر همانند زه كمان به زودي گشوده خواهد شد. چون طبعا زه كمان به محض ورود دختر از آن پاره مي شده است.
طبيعي است كه پاره شدن چله كمان آن هم در شبي چون شب «چله» كه كاروبار سكه است براي پنبه زن ها به عنوان يك مصيبت قلمداد مي شده و آنان معمولا سعي مي كرده اند كه چهارچشمي مواظب كمان خود در خانواده هاي داراي دختر دم بخت باشند يا پيشنهاد كار از سوي آنان را نپذيرند.

يكي از سرگرمي هاي مردم تهران در دوران قديم حضور در قهوه خانه ها و گوش سپردن به اوراد نقالان و تماشاي تردستي وشعبده بازي بوده. كساني ديگر هم گاه به گاه به خانه همديگر مي رفته اند و تا پاسي از شب گل گفته و گل مي شنيده اند.
اما اين حكايات در شب يلدا دامنه گسترده تري پيدا مي كرد و مثلا قهوه خانه هاي پر از مشتري تا صبح باز بوده و قل قل قليان و سماور اين شب نشيني را با شكوه تر مي كرده.
در شب يلدا اكثر مردم تهران قديم ترجيح مي داده اند كه شام را در يكي از همين قهوه خانه ها صرف كنند و بعد براي همديگر قصه بگويند و يا همگي به مراسم شاهنامه خواني يك نقال گوش بدهند.

مجالس مشاعره و معماگويي در اين شب به اوج خود مي رسيده و شرط بندي هاي مختلف براي سپري كردن طولاني ترين شب سال رواج خوبي داشته است. يكي ديگر از كارهاي جالب مردم تهران حضور دسته جمعي مردان در حمام هاي عمومي بود.
استحمام دسته جمعي در هواي سرد با آب گرم گروهي از تهران نشينان را به ضيافت شب يلدا مي برده و كيسه كشي و مشت و مال انگار تمام خستگي يك سال كاري را از تن قشر زحمتكش بيرون مي كرده. ظاهرا در محيط حمام هم يك يا چند نفر به نوبت مسووليت سرگرم كردن ديگران را به عهده مي گرفته اند و با نقل لطيفه هاي گوناگون به سپري كردن اوقات خوش كمك مي كرده اند.

روحانيان تهران قديم در شب يلدا مسووليت سنگيني را بر عهده داشتند. آنان با فرارسيدن سپيده صبح و شنيدن صداي اذان به پشت بام ها مي رفتند وبا دعوت مردم به تقوي تا طلوع آفتاب به خواندن اشعار مذهبي و ادعيه مي پرداختند و دعا مي كردند.  در آن زمان روي بام اكثر خانه ها چارطاقي مخصوص شب خوان ها وجود داشته كه مخصوص مراسم هاي گوناگون بوده است.

يكي ديگر از زيبايي هاي صبح شب يلدا آب و جاروي جلوي خانه ها توسط تهراني هاي قديم است. تهراني هاي قديم معتقد بوده اند كه هر كس چهل صبح بعد از شب يلدا جلوي خانه خود را آب و جارو كند سعادت رسيدن به خدمت حضرت خضر را خواهد يافت و هر حاجتي داشته باشد به آن خواهد رسيد.

يكي ديگر از مراسم هاي مخصوص شب يلدا همان گونه كه گفته شد بيدار ماندن تا صبح بوده و كساني كه موفق به اين كار مي شده اند صبح روز بعد با انرژي تمام صبحانه مفصلي نوش جان مي كرده اند. صبحانه اي كه در صبح روز بعد يلدا در خانه ها رواج پيدا مي كرده شامل چاي، چاي دارچين، شير چاي، كله پاچه، عدس پخته، حليم، آب لبو و لبو بوده كه اين نوع غذايي تا آخر زمستان در اكثر جاها ادامه پيدا مي كرده و هم اكنون نيز اكثر قهوه خانه ها و رستوران ها امروزي از آن پيروي مي كنند.

از اين گونه آيين هاي خاص در برگزاري يلدا فراوان مي توان شمرد، ايران كشوري با فرهنگي غني است كه مردمانش بنا به ذوق و سليقه و طبيعت منطقه اي كه در آن زيست مي كنند هر يك براي برگزاري سنت هاي كهن آداب خاص خود را دارند.

سابقه ي تاريخي يلدا و كريسمس
ميتراييسم يا مهرپرستي يكي از آيين هاي مذهبي ايران قديم بود و مهمترين جشن آن (يلدا) تولد مهر در اولين شب زمستان (درازترين شب سال) برگزار مي شد. با برقراري آيين زرتشت گرچه در متون مذهبي از مهر به عنوان يكي از ايزدان (فرشتگان) ياد مي شد ولي ميتراييسم اهميت خود را در ايران به عنوان يك مذهب مستقل از دست داد. بعدها طرفدارانش دوباره آن را در منطقه فريفته ي آسياي صغير احياء كردند.

متعاقب جهانگشايي هاي امپراطوري رم در سده ي اول قبل از ميلاد اين آيين توسط اسيران جنگي به رم رفت و به تدريج در آن جا ريشه دوانيد و در سده ي نخستين بعد از ميلاد گسترش يافت و علاوه بر برخي از امپراطوران، طرفداران زيادي بين تجار و لشكريان پيدا كرد به طوري كه در آغاز سده ي چهارم بيش از 300 معبد ميترايي «مهرابه» در ايتاليا وجود داشت و قاطبه ي مردم شب يلدا را جشن مي گرفتند.

در ضمن، اين آيين توسط لژيونرهاي رومي به مناطق تحت نفوذ امپراطوري از جمله آلمان، اتريش و انگلستان انتقال يافت و مهرابه هاي متعددي در آن كشورها ساخته شد.  بقاياي يك مهرابه در سال 1954 هنگام بازسازي در زير Walbrook House لندن كشف و پس از مدتي در كنار خيابان Queen Victoria Street بازسازي شد.

امپراطور كنستانتين اول - كه به نام پدر كليسا مشهور است و سال ها بعد پايتخت روم شرقي را بنا كرد و به نام خود قسطنطنيه ناميد - در سال 312 ايتاليا و رم را تسخير و به خاطر علاقه اش به دين مسيح در سال 313 فرماني را در ميلان براي آزادي و برابري مذاهب صادر كرد. سپس براي جلوگيري از نفوذ و شيوع آيين ميترا و برپايي جشن يلدا در امپراطوري رم دستو ر داد كه چون مسيحيان نيز حضرت عيسي را مظهر نور مي دانند يلدا را به عنوان روز تولد مسيح جشن بگيرند.

اين موضوع را مسيحيان متعصب نپذيرفتند زيرا آن ها برپايي جشن تولد و به خصوص يلدا را جزء آيين كافران و مشركان Pagans مي دانستند. از پيروان اين گروه هنوز هم طرفداران بخشي از كليساي ارتدكس و از جمله ارامنه كريسمس روز 25 دسامبر را جشن نمي گيرند.  در ضمن روز مذهبي هفته از روز شنبه Sabbath كه يادآور آيين يهود بود به روز يكشنبه Sunday (مهرشيد - روز مهر) تغيير داده شد و به اين ترتيب آخرين رشته اي را هم كه بين دو مذهب مسيح و موسي وجود داشت از بين بردند.

مدتي بعد كه جشن كريسمس به اندازه ي كافي جا افتاد، مسيحيت در امپراطوري رم به عنوان مذهب رسمي اعلام گرديد. در سال 331 تمام اموال معابد ميترايي را به نفع كليسا مصادره كردند. حتي الامكان به جاي معابد ميترايي كليسا ساخته شد و در جايي كه مهرابه ها زيرزمين بودند كليسا بر بالاي آن ها بنا شد. مهمترين نمونه ي اين ابنيه كليساي San Clemente رم است كه هنوز هم داير و در زير آن بقاياي مهرابه و كليساي اوليه اي هم كه روي آن ساخته شده بود قابل بازديد مي باشد.

در سال 390 تمام مذاهب غير از مسيحيت ممنوع شدند و عملا به مسيحيان افراطي اختيار داده شد كه بقيه ي مهرابه ها را خراب كرده پيروان ميترا را قتل عام كنند. اين كار ميترايي زدايي چنان با شدت و دقت انجام گرفت كه اكنون به عنوان نمونه ظاهرا حتي يك كتاب از مراسم و آيين هاي اين مذهب قديمي باقي نمانده است.

علت عدم انطباق تاريخ كنوني كريسمي (25 دسامبر) و يلدا (21 دسامبر):
گاهشماري در اروپا از صدها سال پيش از ميلاد متداول بود ولي تقويم دقيقي وجود نداشت. در سال 46 قبل از ميلاد كه به آخرين سال اغتشاش تقويمي مشهور است (Last year of confusion) به دستور جوليوس سزار، منجم اسكندريه اي به نام Sosigenes تقويمي بر اساس گاهشماري شمسي مصري ها تهيه كرد.

بر مبناي اين تقويم كه در آن سال 365 روز و شش ساعت فرض مي شد، 25 مارس روز اول بهار به حساب مي آمد. به اين ترتيب هنگام اعلام برابري مذاهب و آغاز برگزاري جشن كريسمس اول زمستان با روز 25 دسامبر مطابق بود. و طبيعتا جشن كريسمس و يلدا نيز در شب 25 دسامبر برگزار شد.

در اولين كنفرانس جهاني مسيحيت كه به توصيه ي كنستانتين در سال 325 در Nicaea نزديك قسطنطنيه برپا گرديد با اين عنوان كه به علت دقيق نبودن چهار تاخير در تقويم به وجود آمده است آن را تغيير دادند و 21 مارس را اول بهار اعلام كردند. در نتيجه اول زمستان با روز 21 دسامبر منطبق شد ولي ضرورتي نبود كه تغييري در تاريخ كريسمس داده شود و احتمالا ترجيح داده مي شد كه كاملا خاطره ي شب يلدا از اذهان زدوده شود. امروزه در كمتر منبعي به ريشه و تاريخ واقعي روز كريسمس اشاره مي شود.

تغيير و تصحيح تقويم بار ديگر در قرن شانزدهم انجام گرفت. در سال 1582 به دستور پاپ گرگوري سيزدهم روز بعد از چهارم اكتبر، روز 15 اكتبر اعلام شد. پس از گذشتن متجاوز از چهار قرن اين فرمان و دستورات ديگر از جمله قرار دادن اول ژانويه به عنوان اولين روز سال به صورت كلي مورد قبول مردم واقع شده است ولي هنوز هم قسمت هايي از كليساي ارتدكس اين تقويم و پيشنهادهاي كنفرانس (نيسه آ) را قبول ندارند و تاريخ هاي مذهبي را بر مبناي تقويم (جولين) حساب مي كنند.

در ايران پس از گذشت چند هزار سال هنوز هم شب يلدا به عنوان يك سنت و آيين قديمي و بدون توجه به سابقه ي اصلي آن جشن گرفته مي شود.

مراسم شب چله
در ايران باستان و گذشته هاي دور پيش از اشو زرتشت پيامبر قوم آريا مردماني كه زندگي خود را با كشاورزي و دامپروري مي گذراندند با تضادهاي طبيعي مانند سپيدي و سياهي روشنايي و تاريكي روز و شب و گرما و سرما و تضادهايي در خوي انساني مانند خوبي و بدي دوستي و دشمني آشنا شده بودند و در باور خود آن چه را كه براي زندگي مفيد قرار مي گرفت ازجلوه هاي خداي خوب و آن چه را كه بد و زيان آور بود از جلوه هاي خداي بد مي پنداشتند .

به همين انگيزه آنها روز و روشنايي را بيشتر دوست مي داشتند چون هنگام كار و كوشش خوشي و بالندگي بود وبا فرا رسيدن شب آتش مي افروختند تا جلوه هاي بد زندگي پديدار نگردد و در شبهاي دراز زمستان دور آتش گرد مي آمدند تاروشنايي را افزون سازند و چون دراز ترين شب سال يعني آخرين شب از ماه آذر فرا مي رسيد به انگيزه اين كه از فرداي آن شب روشنايي بيشتر خواهد شد و روزها درازتر شادي مي كردند .

در گذشته ايرانيان ميوه هايي كه تا آن زمان سالم مانده بود با آجيل و خوراكي هاي ديگر فراهم مي نمودند و همه باهم تا پاسي از شب را با شادي و سرور ميگذراندند و با اين شيوه به پيشباز چله بزرگ مي رفتند كه از فرداي آن روز شروع مي شد و تا جشن سده يعني چهل روز ادامه داشت و زماني بود كه سرماي واقعي زمستان فرا مي رسيد .

پس از آن چله كوچك آغاز مي گشت يعني سرماي زمستان كاهش مي يافت و تا چهل روز ادامه داشت و اين هنگامي بود كه سرماي زمستان به آرامي كاهش مي يافت و پس از آن شكفتن شكوفه ها فرارسيدن بهار را نويد مي دادند .

اكنون نيز زرتشتيان در شب چله كه آخرين شب از ماه آذر است گرد هم مي آيند خويشان و آشنايان در يكي از خانه ها كه اغلب خانه بزرگترها به ويژه مادربزرگ يا محل مناسب ديگري است باهم ديدار ميكنند .

هر خانواده ميوه هايي مانند انار هندوانه خربزه سيب به و انگور را تهيه ميكنند و با خود به جشن شب چله مي آورند . در بين ميوه ها هندوانه از اهميت بيشتري برخوردار است زيرا بعضي باور دارند كه اگر مقداري هندوانه در شب چله بخورند در سراسر چله بزرگ و كوچك يعني زمستاني كه در پيش دارند سرما و بيماري بر آنها اثر نخواهد گذاشت .

غير از ميوه گاهي آجيل و شيريني و شربت نيز در خوراكي هاي شب چله وجود دارد . تا پاسي از شب همه دور هم مي نشينند . گاهي مادربزرگ داستان هاي شيرين روزگارهاي گذشته را تعريف ميكند . پدر بزرگ يا شخص ديگري شاهنامه مي خواند و از حماسه هاي افتخار آفرينان ايران زمين سخن ميگويد . همه با شادي و خرمي شب چله را مي گذرانند و شب را همراهي مي كنند و آن را به سپيده دم تبديل مي نمايند.

اس ام اس یلدا سال 91 . . بیا ماه من و یلدای من باش شب بارانیه دی ماه من باش بیا زیباترین مجنون این شب یه عمری با من و لیلای من باش . . . . . . یلداست ، بگذاریم هر چه تاریکی هست هرچه سرما و خستگی هست تا سحر از وجودمان رخت بربندد امشب بیداری را پاس داریم تا فردایی روشن راهی دراز باقیست . . . شب یلدا مبارک . . . هر چه از روشنی و سرخی داریم برداریم کنار هم بنشیینیم و بگذاریم که دوستی ها سدی باشند در برابر تاریکی ها یلدایتان رویایی…روزهایتان پر فروغ، شبهایتان ستاره باران . . . . . . شب یلدای من آغاز شد نه سرخی انار نه لبخند پسته نه شیرینی هندوانه بی تو یلدا زجر آور ترین شب دنیاست بی من یلدایت مبارک . . . با تو من عزیز عشقم دیگه هیچ غمی ندارم واسه ی همیشه ی عمر،عاشقونه دل میذارم با تو یلدا پره عشقه،عشقی از جنس عزیزش که نمیتونه بگیره کسی از دل،عشق پاکش . . . . . . شب یلدا و وصف بی مثالش خداوندا مخواه ، هرگز زوالش شب یلدا فراتر از همه شب نبینم هیچ کس افتاده در تب شب یلدا زحزن و غم مبراست شب یلدا مبارک . . . آری ام شب شب یلدا است شب فال شب عشق شب هندوانه وشب آزادی وشب رهایی چیزی به یادم نمی آید جز اینکه امشب شب تنهایی من است یلدایت مبارک . . . مهر رخشا نکوترین چهر است / شب یلدا تولد مهر است این همایون شب خیال انگیز / هست درآخرین شب پاییز بیخ وبن در حماسه گستردست / در نهادش حماسه پرور دست لفظ یلدا اگر چه سریانیست / شب مهرآفرین ایرانی ست . . . . . . من بلندای شب یلدا را تا خود صبح شکیبا بودم شب شوریده ی بی فردا را با خیال تو به فردا کردم چه شبی بود ، عجب زجری بود غم آن شب که شب یلدا بود . . . . . . شب یلدا همیشه جاودانی است / زمستان را بهارزندگانی است شب یلدا شب فر و کیان است / نشان ازسنت ایرانیان است یلدا مبارک . . . امسال چه زیباست شب یلدای من طولانی ترین شبی که به تو فکر مکینم و از یادآوری نگاه پر مهرت شب سیاهم لبریز از نور عشق میشود معبودم یلدا مبارک . . . سهم من از شب یلدا شاید… قصه ای از غصه و انار سرخی که پر از دلتنگی ست غم هایم بلند همانند شب یلداست . . . شب یلدا شب بزم و سرور است شبی طولانی و غمها بدور است شباهنگام تا وقت سحرگاه بساط خنده و شادی چه جوراست یلدا مبارک . . . امشب را به نور قرنها قدمت جاری نگه داریم شب یلدا ، این شب زایش مهر و میترا ، شب زایش نور و روشنائی بر تو ایرانی مبارک . . . باور به نور و روشنایی است که شام تیره ،از دل شب یلدا جشن مهر و روشنایی به ما هدیه میدهد یلدا یتان مبارک . . . شب یلدا ز راه آمـــــــــــد دوبـــــــــاره / بگیر ای دوست! از غمهـــــــا کناره شب شادی وشـــور و مهربانی است / زمـــــــان همدلی و همزبانی است . . . شب ولادت میترا ،الهه ی مهر بر آن شویم همانند پیشینیان اهریمن وجودمان را مغلوب ساخته تا روشنایی مهر و محبت در دلمان جوانه زند و بذر عشق و دوستی طولانی ترین شب سال را منور کند . . . یلدا مبارک . . . یلدا ست بگذاریم هر چه تاریکی هست هرچه سرما و خستگی هست تا سحر از وجودمان رخت بربندد امشب بیداری را پاس داریم تا فردایی روشن راهی دراز باقیست . . . شب یلدا شد و میلاد خوش ایزد مهر زایش نور از این ظلمت تاریک سپهر شب یلدا شد و بر سفره دل باده عشق .رخ معشوقه و مدهوشی دلداه عشق شب یلدایتان پرستاره و پرخاطره باد . . . شب یلداست دلم در خواب پروانه شدن بود ولی افسوس دلم در اوج رفتن روبه شمعی سوخت و من نالان کنار سفره ای از عشق خالی … شب ی مایوس و سرگردان دارم امشب . . . شب یلدا شد و رفتی و از غم خوانده ام از این هجرت به آن شب گیسوان افشانده ام گذشت اما هزاران شب از آن هجران و من اسیر آن شب یلدای جانسوز مانده ام . . . شعر شب یلدا شب یلدا ز راه آمـــــــــــد دوبـــــــــاره بگیر ای دوست! از غمهـــــــا کناره شب شادی وشـــور و مهربانی است زمـــــــان همدلی و همزبانی است در آن دیدارهــــــــــــا تا تـــــــــازه گردد محبت نیـــــــــــــــز بی اندازه گـردد به هرجا محفلی گرم و صمیمی است که مهمانی درآن رسمی قدیمی است به دور هم تمـــــــــــام اهــــــل فامیل شده بر پا بســــاط میــــوه – آجیل ز خـــوردن خوردنِ این شـــــــــام چلّه شود مهمان حسابی چاق و چلّه!! همــــــــــه با انتظاری عاشقــــــــــانه نظـــــــر دارند ســـــــــوی هندوانه! نشسته با تفاخـــــــــر تــوی سینی کنارش چاقـــــــــــویی را هم ببینی چو گــــــــردد قــاچ قــــاچ آن هندوانه شود آب از لب و لوچـــــــــــه روانه! بســــــاط خنده و شادی فراهـــــــــم اس ام اس می رسد پشت سر هم جوانان آن طرف تـــر جـــــــوک بگویند دل از گرد و غبــــــار غـــــم بشویند کسی را گـــر صدایی نیم دانگ است در این محفل پی تولید بانگ است!! زند بــــــــا “ای دل ای دل” زیـــــر آواز ز بعد آن “هاهاها”یی کند ســـــاز! ببندد چشــــــــم و جنباند ســـرش را بخواند شعـــــــــــــرهای از برش را! چنین با شور و نغمه – شعر و دستان خرامان می رســــــد از ره زمستان شمردم مــــن ز چلّــــــــه تا به نـــوروز نمانده هیچ؛ جز هشتاد و نه روز ! کنـــــون معکــــــــــوس بشمارید یاران که در راه است فصــــــــل نوبهاران…. تو دلداری چو من دیوونه داری / تو مجنونی چو من بی خونه داری شب یلدا مرا دعوت کن ای دوست / اگه تو یخچالت هندونه داری ! . . . بدو که روز کوتاهه / پائیز آخر راهه هندونه رو آوردی؟ / جوجه هاتو شمردی ؟ زمستون میشه فردا / مبارک باشه یلدا ! . . . همه لحظه های پایانی پاییزت ، پر از خش خش آرزوهای قشنگ .. یلدا مبارک . . . در آغاز زمستان هرگز زمستانی مباد ، بهار آرزوهایت یلدا مبارک . . . . . . . . . آری امشب شب یلدا است شب فال شب عشق شب هندوانه وشب آزادی وشب رهایی چیزی به یادم نمی آید جز اینکه امشب شب تنهایی من است یلدایت مبارک . . . من بلندای شب یلدا را / تا خود صبح شکیبا بودم شب شوریده ی بی فردا را / با خیال تو به فردا کردم چه شبی بود !؟ / عجب زجری بود !؟ غم آن شب که شب یلدا بود . . . شب یلدای من آغاز شد نه سرخی انار نه لبخند پسته نه شیرینی هندوانه بی تو یلدا زجر آور ترین شب دنیاست بی من یلدایت مبارک . . . سهم من از شب یلدا شاید قصه ای از غصه و انار سرخی که پر از دلتنگی ست غم هایم بلند همانند شب یلداست . . . شب یلداست دلم در خواب پروانه شدن بود ولی افسوس دلم در اوج رفتن روبه شمعی سوخت و من نالان کنار سفره ای از عشق خالی شبی مایوس و سرگردان دارم امشب . . . شب یلدا شد و رفتی و از غم خوانده ام از این هجرت به آن شب گیسوان افشانده ام گذشت اما هزاران شب از آن هجران و من اسیر آن شب یلدای جانسوز مانده ام ادامه در لینک زیر . . . امشب را به نور قرنها قدمت جاری نگه داریم شب یلدا ، این شب زایش مهر و میترا ، شب زایش نور و روشنائی بر تو ایرانی مبارک . . . باور به نور و روشنایی است ، که شام تیره ،از دل شب یلدا جشن مهر و روشنایی به ما هدیه میدهد یلدایتان مبارک . . . شب یلدا شد و میلاد خوش ایزد مهر زایش نور از این ظلمت تاریک سپهر شب یلدا شد و بر سفره دل باده عشق. .رخ معشوقه و مدهوشی دلداه عشق شب یلدایتان پرستاره و پرخاطره باد . . . هر چه از روشنی و سرخی داریم برداریم کنار هم بنشیینیم و بگذاریم که دوستی ها سدی باشند در برابر تاریکی ها یلدایتان رویایی…روزهایتان پر فروغ،شبهایتان ستاره باران! . . . شب ولادت میترا ،الهه ی مهر بر آن شویم همانند پیشینیان اهریمن وجودمان را مغلوب ساخته تا روشنایی مهر و محبت در دلمان جوانه زند و بذر عشق و دوستی طولانی ترین شب سال را منور کند یلدا مبارک . . . یلداست بگذاریم هر چه تاریکی هست هرچه سرما و خستگی هست تا سحر از وجودمان رخت بربندد امشب بیداری را پاس داریم تا فردایی روشن راهی دراز باقیست شب یلدا مبارک! . . . شب یلدا همیشه جاودانی است / زمستان را بهارزندگانی است شب یلدا شب فر و کیان است / نشان ازسنت ایرانیان است یلدا مبارک . . . یلدا، دختر سیاه موی بلند بالا، یادگار نام وطن میوه پائیز ایران و عروس زمستان، در راه است او را بر سفره مهر بنشانیم و با نسل فردا پیوندش دهیم ایرانی بودن را فراموش نکنیم. یلدا مبارکباد . . . شب یلد ا و وصف بی مثالش / خداوندا مخواه ،هرگز زوالش شب یلدا فراتر از همه شب / نبینم هیچ کس افتاده در تب شب یلدا زحزن و غم مبراست شب یلدا مبارک . . . شب یلدا شب بزم و سرور است / شبی طولانی و غمها بدور است شباهنگام تا وقت سحرگاه / بساط خنده و شادی چه جوراست

گفته میشود بر اساس پیشبینی قوم مایا ، زمین در سال ۲۰۱۲ یعنی امسال به پایان میرسد

در این بررسی قصد داریم به شایعات و جتجالهای پیرامون این پیش بینی بپردازیم

نظر قران درباره سال ۲۰۱۲ چیست و در اسمانها در این سال چه خبر است

در آسمان سال ۲۰۱۲ چه خبر است؟

هر سال ، هر ماه و هر روز وقایع رصدی بسیاری در آسمان بالای سر ما رخ می دهد که گاه به آنها اهمیت می دهیم ، با شور فراوان به تماشایشان می نشینیم وگاهی هم بدون هیچ توجهی از آنها می گذریم . رویدادهای رصدی از آن مواردی هستند که به خاطر عدم آگاهی عمومی جامعه شایعات بسیاری را با خود به همراه دارند. با هم نگاهی به مهمترین پدیده های رصدی سال ۲۰۱۲ می اندازیم تا ببینیم آیا اتفاق خاصی قرار است رخ بدهد که در گذشته شاهد آن نبوده ایم!؟

مهم ترین رویدادهای رصدی که در طول یک سال رخ می دهد و برای ما قابل اهمیت است می تواند پدیده هایی مانند: خسوف (ماه گرفتگی) ، کسوف (خورشید گرفتگی) ، مقارنه ، اختفا یا یک گذر باشد.

اکثر این رویدادها مانند مقارنه سیارات، به علت مکان قرار گیری زمین و زاویه دید ما نسبت به آن ها رخ می دهند و اگر در سیاره دیگری باشیم همچین مواردی را مشاهده نخواهیم کرد. همانند مقارنه سیارات اورانوس و زهره در تاریخ ۲۱ بهمن ماه ۱۳۹۰ . این دو سیاره را می توانید پس از غروب خورشید در غرب آسمان کنار یکدیگر مشاهده کنید . مقارنه ی دیگری که به آنها می توانیم اشاره کنیم ، مقارنه زهره و زحل در ۷ آذر ۹۱ و عطارد و مشتری در ۲ خرداد ۹۱ است . اصطلاح مقارنه زمانی به کار می رود که از دید ناظر زمینی دو جرم سماوی در آسمان در کنار یکدیگر قرار بگیرند. در طول سال مقارنه های مختلفی از قبیل مقارنه ماه و سیارات ، ماه و ستارگان ، سیارات و ستاره ها و … رخ می دهد که ذکر تمامی آن ها در اینجا امکان پذیر نیست. اجتماع سه سیاره مریخ ، اورانوس و نپتون در یک سوی آسمان در ۲۱ مهر ۹۱ نیز پدیده ایست که بسیار تماشایی است.

سال ۲۰۱۲

کسوف ها و خسوف ها نیز پدیده های دیگری هستند که در طول سال های مختلف شاهد آن ها بوده ایم.در سال ۲۰۱۲ شاهد دو ماه گرفتگی جزئی در تاریخ ۸ آذر ۹۱ و ۱۵ خرداد ۹۱ و دو خورشید گرفتگی زیبا یکی در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۹۱ و دیگری در ۲۳ آبان ۹۱ خواهیم بود که البته هیچکدام از آن ها در ایران قابل مشاهده نیستند .

در زمان رخ دادن پدیده های رصدی مختلف، ساکنان بخش هایی از زمین ممکن است قادر به رویت آن رویداد نباشند. این امر در اکثر پدیده هایی که مدت زمان کوتاهی دارند وجود دارد.

برای مثال می توان به گذر زهره از مقابل خورشید اشاره کرد که در۱۷ خرداد ماه ۹۱ رخ می دهد. این گذر برای ایران در زمانی قابل مشاهده است که زهره تقریبا به مرکز خورشید نزدیک شده است و ما آن را به طور کامل نخواهیم دید، به طور حتم برای برخی از کشور ها نیز قابل مشاهده نیست .

یکی دیگر از آن پدیده هایی که هر ساله امکان وقوع آن وجود دارد اختفای سیاره یا سیارکی با ماه است ، بدین معنی که ماه از مقابل سیارکی عبور می کند و برای مدت زمانی آن سیارک در پشت ماه مخفی خواهد شد. بعضی از اختفاهایی که در سال ۲۰۱۲ شاهد آن ها خواهیم بود اختفای ماه با سیاره عطارد در ۲۴ آبان ۹۱ و اختفای ماه با سیاره مشتری در ۲۵ تیر ۹۱ است.

هنگامی که یک سیاره خارجی در آسمان ناظر زمینی در نقطه مقابل خورشید قرار بگیرد اصطلاحا گفته می شود آن سیاره در وضعیت مقابله قرار گرفته است ، می توانیم مقابله سیاره مشتری در تاریخ ۱۲ آذر ۹۱، سیاره زحل در ۲۸ فروردین ۹۱ و سیاره مریخ در ۱۶ اسفند ۹۰ را در طول سال ۲۰۱۲ تماشا کنیم .

سال ۲۰۱۲

تمام وقایعی که ذکر شد گوشه کوچکی از وقایعی است که در طول یک سال رخ می دهد . مجموعه کوچکتری از این وقایع هم ممکن است در طول یک روز رخ بدهد و یا شاید شاهد هیچکدام هم در روز خاصی نباشیم .

در اینجا قصد اشاره به وقایع تاریخ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ را داریم که مورد بحث افراد زیادیست . در این روز می توانیم به تماشای سیاره مریخ و مشتری در شامگاه، سیاره زحل در اوایل نیمه شب ، سیارات عطارد و زهره در صبحگاه بپردازیم. لازم به ذکر است که سیاره مشتری در این تاریخ در کنار خوشه پروین و ستاره الدبران قرار دارد که پدیده ی زیبا و مناسبی برای عکاسی است.

صورت فلکی که در سرسوی آسمان قرار دارد نیز صورت فلکی ارابه ران است که تمام مدت شب در آسمان به طور کامل دیده می شود.

در طول تاریخ آن چه که ما از خورشید می دیدیم این بوده است که در آسمان حرکت می کند و در طول سال بعضی از صور فلکی را می پیماید ، یعنی در بازه های زمانی یکسان، در صور فلکی خاصی قرار دارد . خورشید در این ماه در برج قوس قرار دارد . همچنین سن ماه در این تاریخ هفت روز است و در حالت تربیع اول قرار دارد که به سوی ماه کامل پیش می رود .

همانطور که اشاره شد وقایع نجومی مختلفی که به آن ها اشاره شد در سالیان متمادی به وقوع پیوسته و در آینده نیز رخ خواهند داد . این رویدادها سال های سال است که رخ می دهند و هیچکدام قرار نیست موجب اتفاق خاصی بر روی زمین شوند . علل ایجاد تمام آن ها به وسیله منجمان از گذشته تا به امروز مشخص شده و کاملا برای ما آشکار هستند . می توانیم با خیالی آسوده به تماشای زیبایی های خلقت بنشینیم و بدون هیچ هراسی از پایان دنیا از آن ها لذت ببریم.

======================================================

طالع بینی در خدمت ۲۰۱۲

طالع بینی یا پیش گویی آینده بر اساس وضعیت کواکب یکی از مواردیست که در طول تاریخ سعی شده است با استناد به آن، از برخی اتفاق ها به عنوان یک نقطه سرنوشت ساز یاد شود. در سراسر این کره خاکی همیشه رویدادهای مختلفی را از طریقی با طالع بینی گره زده اند تا برای آن اتفاق، توجیحی به ظاهر علمی ساخته شود. سال ۲۰۱۲ و جنجال پشت سر آن هم از این قاعده مستثنی نیست. در ادامه به بررسی بعضی از مواردی که طالع بینی در آن ها نقش دارد می پردازیم تا ببینیم آیا می شود آن را به عنوان یک دلیل علمی به حساب آورد یا خیر…

سال ۲۰۱۲

احتمالا تاکنون با سایت ها و یا کتاب هایی برخورد داشته اید که انواع طالع بینی ها در آن ها مطرح شده باشد. طالع بینان معتقدند می توانند از روی حرکات و موقعیت اجرام سماوی زندگی و آینده ی ما را پیش بینی کنند! آنها می گویند اجرام سماوی دارای تأثیری طبیعی یا غیرطبیعی روی زندگی ما هستند و این تأثیر بسیار هم جدی است. معمولا اساس این نوع طالع بینی ها صور فلکی منطقه البروج و قرارگیری سیارات منظومه شمسی در موقعیت های خاص است.

آشنایی با چند اصطلاح

“صور فلکی” و “منطقه البروج” دو اصطلاحی هستد که اساس کار طالع بینان واقع شده اند. صور فکلی اشکالی فرضی در آسمان هستند که از متصل کردن ستارگان مجاور هم در آسمان با خطوط فرضی تشکیل شده اند.

برای مثال از دید ما ۴ ستاره به گونه ای در آسمان قرار گرفته اند که اگر آن ها را به یکدیگر متصل کنیم شکل یک صلیب تشکیل خواهد شد.

برای تعریف منطقه البروج ابتدا باید دایره البروج را تعریف کنیم.اگر مسیر حرکت ظاهری خورشید در آسمان در طول یک سال را رسم کنیم، دایره ای فرضی به وجود می آید که به آن دایره البروج گفته می شود. بر طبق این تعریف، منطقه البروج ناحیه ای فرضی در بالا و پایین دایره البروج است که حرکت ظاهری سیارات ، ماه و خورشید درون ۱۲ صورت فلکی (برج) این ناحیه صورت می گیرد.

خورشید نزدیکترین ستاره به ما صبح ها طلوع می کند مسیری ظاهری را در آسمان می پیماید و در غرب غروب می کند، به علت حرکت زمین به دور خورشید، هر ماه خورشید در طی این مسیر ظاهری خود مهمان یکی از صورت های فلکی منطقه البروج است که همراه آن صورت فلکی طلوع کرده، آسمان را می پیماید و سپس غروب می کند. صورت فلکی میزبان خورشید در آن ماه را به ماه و متولدین آن ماه نسبت می دهند. برای مثال در خرداد ماه، خورشید در صورت فلکی جوزا قرار دارد و به این دلیل جوزا را به خرداد ماه نسبت می دهند.

سال ۲۰۱۲

رد یک اصل اساسی در طالع بینی

برخی افراد امروزه از طالع بینی به عنوان سرگرمی استفاده می کنند اما هستند انسان هایی که برای انجام امور مهم زندگی خود به این طالع بینی ها رجوع کرده و سرنوشت زندگی خود را به جای عقل و بررسی توانایی های خود ، به دست طالع بینی می سپارند. دلایل بسیاری برای نقض این نوع طالع بینی ها وجود دارد که یکی از آن ها حرکت تقدیمی زمین است. زمین دارای حرکت های مختلفی از قبیل حرکت وضعی(حرکت به دور خود) ،حرکت انتقالی(حرکت به دور خورشید) و حرکت تقدیمی است که در ادامه به شرح آن می پردازیم.

دایره البروج با استوای سماوی در آسمان زاویه ۲۳٫۵ درجه می سازد. یعنی اگر از استوای زمین صفحه ای گذر دهیم و زمین را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم کنیم و همین کار را نیز برای خورشید انجام دهیم آنگاه صفحه گذرنده از استوای زمین و خورشید با هم زاویه ۲۳٫۵درجه ای می سازند. این موضوع باعث می شود محور چرخش زمین نیز به صورت مایل و با انحراف ۲۳٫۵درجه ای نسبت به صفحه قرارگیری زمین و خورشید به دور خود بچرخد. امتداد محور چرخش زمین در نیمکره شمالی به سمت ستاره جدی در صورت فلکی دب اصغر قرار گرفته است. به تغییر آرام راستای محور چرخش زمین در فضا که بر اثر عوامل مختلفی نظیر نیروی گرانش خورشید و سیارات هر ۲۶۰۰۰سال یک مخروط را در فضا طی می کند، حرکت تقدیمی زمین گفته می شود. حرکتی دقیقا شبیه به حرکت یک فرفره.

سال ۲۰۱۲

حرکت تقدیمی زمین باعث بوجود آمدن تغییراتی در منظره آسمان ما می شود از جمله: تغییر ستاره قطبی و همچنین تغییر مکان حرکت ظاهری خورشید. در زمان ما امتداد محور چرخش زمین از موقعیتی که هزاران سال پیش بوده ( و طالع بینان به آن استناد می کنند) تغییر مکان داده است. برای مثال هم اکنون اگر کسی در اوایل اردیبهشت ماه متولد شود دیگر خورشید در صورت فلکی ثور ( صورت فلکی نسبت داده شده به این ماه) قرار ندارد بلکه در صورت فلکی حمل که آن را به فروردین نسبت می دهند، قرار گرفته است! و این خود دلیلی بر نقض طالع بینی های رایج امروزیست که خصوصیات مختلف را برای متولدین ماه های مختلف بیان می کنند.

صور فلکی از افسانه تا واقعیت

در تعریف صورت های فلکی بیان شد در گذشته ستاره ها را در تصور خود به هم متصل می کردند و اشکال قهرمانان افسانه ای خود را به آن صورت های فلکی نسبت می دادند. کمی فکر کنید این یعنی چه؟

یعنی اینکه طالع بین ها بر اساس قرار گرفتن سیارات در صورت فلکی خاصی به پیش گویی می پردازند و حال آنکه این صور فلکی زاده ذهن انسان های دوران باستان هستند و می توانستند امروزه اینگونه نباشند! اگر انسان های گذشته به جای اینکه چند ستاره را به هم متصل کنند و صورت فلکی اسد ( شیر ) را به وجود آورند ستارگان دیگری را به هم متصل می کردند دیگر صورت فلکی های امروزی را نداشتیم و شکل آنها تغییر می کرد و احتمالا بر این اساس سرنوشت تمام انسان ها نیز تغییر می کرد!!!!

تاثیر نیروی گرانشی سیارات و ماه بر زمین اگرچه موضوع غیر قابل انکاریست اما به نظر نمی رسد به جز تاثیراتی نظیر جزر و مد بر افزایش حقوق ما نیز اثرگذار باشند!

نیروهای ماورایی در خدمت طالع بینی

طالع بینان توجه خاصی به نیروهایی که از آسمان بر روی ما اثر می گذارند دارند. اما جالب است که بدانید در منشأ نیروها نیز با یکدیگر اختلاف نظر دارند و هر کدام نیروی خاصی را بر سرنوشت انسان زمینی مؤثر می‌دانند. بعضی آن نیرو را نیروی گرانشی می‌دانند، بعضی دیگر نیروی الکترومغناطیسی و بعضی دیگر می‌گویند نیرویی که بر سرنوشت انسان تأثیر می‌گذارد، نیرویی است که قابل اندازه‌گیری نیست! اما تمامی طالع‌ بین‌ها منشأ این نیروها را سیارات و ستاره‌ها (صورت‌های فلکی) می‌دانند. تاثیر نیروی گرانشی سیارات و ماه بر زمین اگرچه موضوع غیر قابل انکاریست اما به نظر نمی رسد به جز تاثیراتی نظیر جزر و مد بر افزایش حقوق ما نیز اثرگذار باشند!

بر اساس موارد مطرح شده در متن فوق به ضد و نقیض های بسیاری در حوزه طالع بینی برخورد می کنیم که احتمال خطا بودن پیشگویی ها را بسیار بالا می برد. بر این اساس چگونه می توان مطمئن بود که تمام پیشگویی های اقوام مایا در مورد نابودی زمین در سال ۲۰۱۲ بر اساس وضعیت کواکب و سیارات درست از آب در خواهد آمد.

=============================================

تازیانه های مرگبار خورشید بر زمین در سال ۲۰۱۲ ؟

افزایش فعالیت ها و وقوع طوفان های خورشیدی شاید تنها موردی در میان شایعات مربوط به سال ۲۰۱۲ باشد که اندکی به واقعیت نزدیک است. گفته می شود در سال ۲۰۱۲ تعداد لکه های خورشیدی و به طور کلی فعالیت های خورشیدی به قدری افزایش می باید که باعث از کار افتادن سیستم های مخابراتی و ارتباطی خواهد شد. با این اوصاف به نظر می رسد باید کبوترهای نامه بر را برای برقرار ارتباط دوباره به پرواز دربیاوریم!

خورشید در سال ۲۰۱۲

لکه های خورشیدی نواحی بر روی سطح خورشید هستند که به وسیله فعالیت‌های شدید مغناطیسی به وجود می‌آیند و نسبت به سایر نواحی خورشید دمای کمتری دارند. مهمترین علت پیدایش این لکه ها، قوی شدن میدان مغناطیسی روی سطح خورشید است. این میدان مغناطیسی باعث به وجود آمدن نیرویی به سمت بیرون می شود و آنقدر قوی است که اثر گرانش ستاره را خنثی می کند. اغلب فعالیتهای شدید خورشید در نزدیکی لکه‌های خورشیدی رخ می‌دهند مانند زبانه‌های خورشیدی.

زبانه های خورشیدی، فواران هایی از گاز مشتعل هستند که ممکن است صدها هزار کیلومتر در فضا پیش بروند. میدان مغناطیسی خورشید می‌تواند زبانه‌های حلقوی را که هفته‌ها در فضا پیش می روند معلق نگاه دارد.

خورشید یک دوره ی فعالیت مغناطیسی یازده ساله دارد. که اوج دوره بعدی این فعالیت در سال ۲۰۱۲ پیش بینی شده است. از زمان گالیله تاکنون، این فعالیت ها رصد شده اند که از بارزترین جلوه های آن می توان به تغییر تعداد لکه های خورشید اشاره کرد. البته تغییر تعداد لکه ها فقط یکی از نشانه های تغییر فعالیت های مغناطیسی خورشید است. در هنگام بیشینه ی فعالیت ها، تعداد زیادی فوران های خورشیدی، شراره ها و ساختارهای حلقه مانند در تاج مشاهده می شود. این حلقه ها نشان دهنده ی موادی با دمای چند صد هزار تا چند میلیون کلوین اند که تقریباً در امتداد خطوط میدان مغناطیسی قرار گرفته اند.

آنچه بیشترین تهدید را برای زمین ایجاد می کند، فوران مواد تاج خورشید است. تعداد چنین رویدادهایی بین چند تا در هفته تا چند تا در روز متغیر است. اگر امتداد مسیر ذرات رها شده با زمین تلاقی کند و انرژی انفجار به قدر کافی زیاد باشد، ممکن است باعث ایجاد اختلال در کمربند مغناطیسی زمین شود و در کنار آن البته به ماهواره ها، مخابرات و خطوط انتقال نیرو هم آسیب وارد کند. چنین آسیب هایی بیشتر نواحی نزدیک به قطب های مغناطیسی زمین، نظیر کانادا را متاثر می کند هر چند سایر عرض های جغرافیایی هم تحت تاثیر قرار می گیرند.

شعله‌های خورشیدی بزرگ و کوچک همیشه وجود داشته‌اند. حتی در شدیدترین حالتی که طی سالیان گذشته از جانب خورشید دیده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمین آسیبی وارد کنند

همان طور که پیش تر اشاره شد تعداد فوران های مواد و به طور کلی انفجار ها در سطح خورشید در هنگام بیشینه ی فعالیت مغناطیسی خورشید، بیشترین مقدار است. پیش بینی زمان بیشینه ی فعالیت در یک چرخه ی خورشیدی و شدت آن شبیه به پیش بینی وضع هوا در ۴۰ یا ۵۰ سال گذشته است. حتی امروزه هم پیش بینی وضع هوا خیلی دقیق نیست هر چند نسبت به گذشته بهتر شده است. پس به طور خلاصه، پیش بینی دقیق فعالیت خورشید در یک چرخه، به ویژه پیش از آغاز آن، تقریبا غیرممکن است.

خورشید در سال ۲۰۱۲

خورشید پدیده ای است که ما آن را ستاره فعال می‌نامیم و این ستاره چرخه فعالیتی دارد. طی ۱۱ سال به نقطه اوج آن رسیده و دوباره به دوران آرام آن می‌رسیم، این سیری ثابت بوده که از زمانی که انسان از آن آگاهی یافته در حال وقوع بوده است. شعله‌های خورشیدی بزرگ و کوچک همیشه وجود داشته‌اند. حتی در شدیدترین حالتی که طی سالیان گذشته از جانب خورشید دیده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمین آسیبی وارد کنند. با این حال اگر قدرت شعله ها زیاد هم باشد ما در سیاره‌ای با اتمسفری بسیار متراکم زندگی می‌کنیم و این اتمسفر می‌تواند تمامی پرتوهای مضر خورشیدی را مسدود کند. البته اگر ما خودمان آن را نابود نکنیم!

به جز اتمسفر زمین، محافظ قدرتمند دیگری نیز وجود دارد: میدان مغناطیسی زمین که تا اعماق فضا پیش رفته و از نفوذ تشعشعات مضر خورشید به زمین جلوگیری می‌کند. طوفان‌های خورشیدی به صورت مداوم میدان مغناطیسی زمین را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند و منجر به ایجاد نورهای شفق در قطب‌ها‌ی زمین می شود. تاثیر فورانهای خورشید تنها می تواند کمی بیشتر از ایجاد شفقهای قطبی باشد. این فورانها همیشه رخ می دهند و هر یک یا دو بار در هفته با زمین برخورد می کنند. در صورتی که فوران بسیار بزرگی به سوی زمین بیاید، شفق قطبی بسیار بزرگی در قطبها ایجاد خواهد شد و در نهایت ماهواره ها یا شبکه های برق مختل خواهند شد، مشکلاتی که گروه های گرداننده این تجهیزات در رفع آنها مهارت دارند و با آن بیگانه نیز نیستند.

اکنون ما می دانیم در آینده بسیار دور سوخت خورشید به پایان می‌رسد و این ستاره به یک غول سرخ تبدیل خواهد شد که زمین را در برخواهد گرفت، اما این اتفاق نه در سال ۲۰۱۲ بلکه حداقل تا ۵ میلیارد سال دیگر رخ نخواهد داد.

======================================

سایه شیطان بالای سر ۲۰۱۲

۲۱دسامبر ۲۰۱۲ (۳۰ آذرماه سال ۱۳۹۱) تنها یک تاریخ نیست بلکه در پیشگویی های قومی قدیمی به نام «مایا»، زمانی برای پایان دنیا بیان شده است. سالی که انتظار می رود آشفتگی های جوی زمین به اوج خود برسد و دنیا به سوی نابودی حرکت کند. موضوعی که در چند سال اخیر نیز حجم گسترده ای از ادبیات رسانه ای دنیا را به خود اختصاص داده است. اما؛ آیا واقعا کمتر از دوسال به پایان دنیا باقی مانده است؟ احتمال رخداد این رویدادها چقدر است؟

داستان از چه قرار است؟

در تقویم مایاها، تقویمی که نوشتن آن از سال سه هزار و ۱۱۴ قبل از میلاد آغاز شده است، شواهدی حاکی از آن است که چرخه پنج هزار و ۱۲۶ ساله جهان در تاریخ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ به پایان خواهد رسید. شواهدی که گفته می شود سال ها در کتابخانه ای پنهان بوده و اکنون پس از چندین سال پیدا شده است و این موضوع خود سرآغازی برای به اجرا در آوردن پروژه ای با نام ۲۰۱۲ شده است.

در پروژه ۲۰۱۲، مقرر شده است تا سه نظم کلی کهکشانی، زیست محیطی کره زمین و سیاسی-اقتصادی جهان برهم ریزد و یا اگر این امر به صورت طبیعی محقق نشد برهم بزنند.

سایه شیطان بالای سر ۲۰۱۲

بله همین طور است، تمامی اتفاقاتی که برای سال ۲۰۱۲ بیان شده است جملگی سیاستی است که از سوی صهیون ها مطرح شده است. به گفته این گروه، ۲۱ دسامبر سال ۲۰۱۲، روز رستاخیر خواهد بود و شیطان بر تمام دنیا تسلط خواهد داشت و این خود پایانی برای دنیا و آغازی جدید برای آنها خواهد بود.

در انگاره های پایان دنیای صهیون ها در سال ۲۰۱۲، عوامل زیادی برای نابودی زمین در نظر گرفته شده است مواردی چون برخورد سیاره ای با زمین با نام نیبیرو (Nibiru)/ سیاره ایکس (Planet X)/ یوبی ۳۱۳ (UB 313)، طوفان های خورشیدی، جابجایی قطبین، سرگیری جنگ جهانی سوم.

بیایید با هم به حوادث ۱۲ سال اخیر نگاهی بیاندازیم

پروژه دروغین پایان دنیا، در حقیقت پروژه ای از جانب صهیون هاست که اهدافی چون ازدیاد فشار روانی بر ذهن ها و بزرگ جلوه دادن اتفاقات آینده را دنبال می کند و هنگامی که این پروژه به زمان موعد خود برسد بر خلاف تصور عموم، اتفاقی کوچک تر از آنچه که گفته می شد به وقوع می پیوندد اما کوچک در مقابل نابودی دنیا.

طبق پیش بینی های انجام شده مقرر شده بود سال۲۰۰۰ پایان جهان باشد، در آن زمان صهیون ها با دست های خود ( فراماسون ها ، هالیوود، رسانه ها) اعلام می کردند که قرار است در سال ۲۰۰۰ دنیا نابود شود بدین ترتیب که با از کار افتادن ساعت رایانه ها، موشک های هسته ای پرتاپ می شوند و یا قرار است موجودات بیگانه به دنیا حمله کنند و جهان را نابود سازند. از سویی نیز قرار بود هلند به زیر آب رود و بر اثر انفجار در ذرات خانه ها کره زمین از مدار خارج شود. اما تنها اتفاقی که افتاد برخورد دو هواپیما با برج های تجاری دوقلو در ۱۱سپتامبر ۲۰۰۱ و به دنبال آن اشغال خاک افغانستان و عراق در سال های آتی بود.

به نقل از یک استراتژیست، به راحتی ماجرا بر روی یک ضرب المثل معروف خلاصه می شود؛ «مردم را به درد بگیرید تا به تب رضایت بدهند». یعنی این که به مردم بگویید دنیا نابود می شود اما به واسطه این القا، اتفاقی کوچک تر از آنچه که گفته می شد به وقوع می پیوندد و مردم در ذهن خود این طور می گویند که «چه خوب شد دنیا پایان نگرفت و این اتفاقات کوچک خیلی مهم نیست (به تب رضایت می دهند)»

با این تحلیل دریافتیم که پروژه پایان دنیا، تنها یک برگ برنده است تا صهیون ها به هدف خود برسند.

بعد از ماجرای دورغین حمله به برج های دوقلو توسط القاعده؛ قرار بود سال ۲۰۰۷ نیز به ایران که از قول خودشان اصلی ترین دشمنشان است حمله شود. اما قبل از حمله به ایران لازم بود اصلی ترین سنگر ایران را نابود سازند به همین دلیل سال ۲۰۰۶ به لبنان که محل حضور حزب الله لبنان بود؛ حمله کردند. اما با شکست مجدد در این پروژه، برنامه بعدی خود یعنی پروژه ۲۰۱۲ را شروع کردند و ذهن ها کم کم آماده ی سال ۲۰۱۲ می شود.

توجه داشته باشید که پروژه رسانه ای ۲۰۱۲ تنها فیلم ۲۰۱۲ و تحلیل آن نیست. نکته ای که در این میان از اهمیت بیشتری برخوردار است توجه به علائم و نشانه های مطرح شده است. علائمی که نشان از تشکیل حکومت یهود بر کل دنیا دارد. نشانه هایی همچون اسلام هراسی و شیطان پرستی که در این بین به راحتی قابل تشخیص است

به عنوان مثال به نظر شما چه نکته ای در نام سیاراتی که به زمین برخورد خواهند کرد نهفته است؟ به نام سیاره یوبی ۳۱۳ دقت کنید! باتوجه به این نکته که عدد ۳۱۳ برگرفته از اعتقاد شیعیان به تعداد یاران منجی بشریت است در این پروژه تخریب و نابودی را به طرز زیرکانه ای به یاران منجی بشری ارتباط می دهند و اسلام هراسی به بهترین شکل در افکار ناخودآگاه عموم جای می گیرد.

شاید قابل توجه باشد که زمینه سازی برای تشکیل حکومت جهانی یهود تا المپیک ۲۰۱۲ هم پیش رفته است، به طوری که برای آرم المپیک ۲۰۱۲ چهارصد هزار یورو هزینه شده است. اما این آرم آنقدر ساده است که تمام طراحان را به اعجاب آورده که علت این هزینه برای یک آرم ساده چیست؟ حقیقت مطلب آن است که آرم مورد نظر درواقع نشان دهنده ی واژهZion به معنای صهیون است. طرحی که در ابتدا نشان از عدد ۲۰۱۲ دارد اما با نگاهی دقیق تر واژه شوم صهیون به خوبی نمایان خواهد شد. همچنین عروسک های نمادین این المپیک نیز به وضوح معنای دجال را برای بیننده تداعی خواهد کرد.

سایه شیطان بالای سر ۲۰۱۲

اما ای کاش تمام نمادها به همین جا ختم می شد؛ در نماد دیگری از المپیک ۲۰۱۲ طرحی از یک شیر بایال های رنگین را بر روی عدد ۲۰۱۲ مشاهده می کنید. اگر دقت کرده باشید همین شیر البته به صورت عمودی، در نماد سلطنتی بریتانیا نیز قابل روئت است.

شاید جالب باشد که بدانید سرمنشا این شیر، از مکاشفات باب ۱۳ یوحنا به عنوان نماد شیطان گرفته شده است.

بازی با رنگ ها نیز در المپیک ۲۰۱۲ صحبت از حضور شیطان پرستان را قوت بیشتری می بخشد. رنگ هایی که اگر در یال های شیر و پس زمینه عروسک های المپیک دقت کنید جملگی نمادی از رنگین کمان را تداعی خواهند کرد.

سایه شیطان بالای سر ۲۰۱۲

در روایات ما نقل شده است که به جای واژه قوس قزح از قوس الرحمان استفاده کنید چرا که قزح به عنوان یکی از نام های اصلی شیطان انتخاب شده است. چنانچه در گذشته رنگین کمان پرستی و عبادت آن و اکنون رنگ موی شیطان پرستان به صورت ۷ رنگ رنگین کمان، موید همین مطلب خواهد بود.

در پایان

مطمئن باشید در سال های آتی، بعد از به نتیجه نرسیدن در پروژه ۲۰۱۲، بازهم سال هایی هست که دنیا به پایان برسد و باز هم صفحاتی از کتب پیشگویان قدیم نسبت به پایان دنیا در سال های آتی پیدا خواهد شد. آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است آگاهی از سیاست های صهیون ها در گسترش شیطان پرستی و اسلام هراسی است.

با نکاتی که در این مطلب مطالعه کردید بازهم بر باورد خود نسبت به پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ استوار خواهید بود؟

================================================

قرآن در مورد ۲۰۱۲ و پایان دنیا چه می‌گوید؟

«و می گویند: اگر راست می گویید، این وعده کی خواهد بود؟» بگو! «علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهنده ای آشکارم.» و آن گاه که آن[لحظه موعود] را نزدیک بینید، چهره های کسانی که کافر شده اند در هم رود، و گفته شود؛ «این است، همان چیزی که آن را فرا می خواندید!»

آخرالزمان

یکی از موضوعاتی که از دیرباز ذهن آدمیان را درگیر خود کرده و علی رغم تلاش های نوع بشر در طول قرون و اعصار هنوز در هاله ی از ابهام است بحث از آینده جهان و به عبارتی عام این است که: آخر دنیا چه می شود ؟ این سؤال همانند پرسش از پیشینه جهان است که آن هم دقیقا روشن نشده و در حد فرضیاتی از دانشمندان تجربی مانده است .

ما ز آغاز وز انجام جهان بی خبریم اوّل و آخر این کهنه کتاب افتاده است

بسیاری از دانشمندان با توجه به شرایط کنونی زمین و بحرانهای موجود بسیار نگران حیات بشر بوده و به مطالعه بر روی حقایقی می پردازند که می تواند روزی منجر به اتمام حیات بر روی سیاره آبی شود.

بر اساس شواهد علمی موجود و مدارک تاریخی قدیمی نظریه هایی که به احتمال نابودی جهان تا سال ۲۰۱۲ پرداخته است مورد بررسی قرار گرفته است.

اینکه شواهد و قراین نشان دهنده این است که جهان ما رو به نابودی می رود که شکی در آن نیست، و در همه ادیان الهی یا غیر الهی مباحثی در این زمینه مطرح شده است در قرآن کریم به این موضوع به طور مشروح پرداخته شده است و آن زمان را هولناک و عظیم شمرده است و از در هم پیچیدن آسمان و زمین و متلاشی شدن کوهها و دریاها صحبت کرده است .

در نزدیکی ظهور علائمی غیر عادی در آسمان مشاهده می شوند از جمله : ظهور ستاره سرخ رنگ که نشانه ای برای آغاز جنگ و خونریزیهای بسیار است ، ایستایی خورشید در آسمان از زوال تا غروب ، طلوع خورشید از مغرب آن ، ظهور دنباله داری که مدار آن بطور متناوب تکرار می شود و در دوره های مختلف حیات بر روزی زمین دیده شده و موجب تغییرات شدید جوی و آب و هوایی در زمین می شود

در متون زرتشتیان آمده است:

… در آسمان نشانه گوناگون پیدا باشد…( زند بهمن‌یسن، ص ۱۱، ف ۶ ، بند ۴ )

در کتاب مقدّس می خوانیم :

و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود…* و آن گاه پسر انسان( عیسی مسیح) را خواهند دید که بر ابری سوار شده، با قوّت و جلالِ عظیم می آید. (کتاب مقدّس، عهد جدید، ص ۱۳۳، انجیل لوقا، ب ۲۱ ، بند ۲۵ و ۲۷)

بررسی روایات نشان می دهد که طلوع ستاره ای سرخ رنگ و سقوط شهاب سنگ یا ستاره دنباله دار که موجب خسف در زمین نیز می گردد، از علائمی است که به نزدیکی ظهور دلالت دارد.

طبق روایات اسلامی، در ماه رمضان سال ظهور امام مهدی (علیه‌ السلام) حوادث بسیار عجیبی در جهان رخ می دهند که از زمان فرود آمدن آدم (علیه ‌السلام) تا آن زمان بی سابقه می باشند.

برخورد شهاب سنگی بزرگ به زمین در روایات آخرالزمان ادیان دیگر هم آمده و این فرضیه به حدی قوی است که بر اساس آن فیلمهای متعددی هم ساخته اند و آن را نشانه پایان حیات کنونی بر روی زمین و شروع عصری جدید می دانند و زمان آن را سال ۲۰۱۲ اعلام کرده اند.

در روایات اسلامی و قرآن کریم نیز به صراحت از آخر الزمان و برخورد ستارگان با یکدیگر و تیره شدن خورشید و به هم خوردن نظم سیارات و زلزله های شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است. اما بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل از آن نیز از برخورد دنباله داری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عده زیادی می گردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.

آخرالزمان

بطور خلاصه می توان گفت در نزدیکی ظهور علائمی غیر عادی در آسمان مشاهده می شوند از جمله : ظهور ستاره سرخ رنگ که نشانه ای برای آغاز جنگ و خونریزی های بسیار است ، ایستایی خورشید در آسمان از زوال تا غروب ، طلوع خورشید از مغرب آن ، ظهور دنباله داری که مدار آن بطور متناوب تکرار می شود و در دوره های مختلف حیات بر روزی زمین دیده شده و موجب تغییرات شدید جوی و آب و هوایی در زمین می شود .

پایان دنیا از نظر قرآن

با نگاهی به مجموعه آیات قرآن در می یابیم که قرآن زوال و نیستی جهان کنونی را مترادف با نیستی محض آن نمی داند بلکه آن را در بخشی از یک فرآیند قرارداده که به مفهومی پایانی برای آن متصور نیست. به این معنا که نیستی و زوال دنیا و جهان مادی کنونی برای تبدیل شدن به جهانی نو با شکل و شمایل و ماهیتی دیگر می باشد. تبدیل جهان مادی به جهانی دیگر نیازمند فروپاشی این دنیای مادی است که قرآن از آن به «یوم تبدل الارض غیرالارض والسموت» تعبیر می کند. آن چه از آیات قرآن – و حتی بعضی از سوره های اختصاصی که به مسأله پرداخته است- برمی آید، جهان هنگام تبدل از صورتی به صورت دیگر و ایجاد «طرحی نو» دچار حوادث و رخدادهایی می گردد که در قرآن از آن به «اشراط الساعه » تعبیر شده است.

مفسران، برخی از تحولات اجتماعی و هم چنین فروپاشی نظام طبیعت و در هم پیچیده شدن و تبدیل آسمان و زمین پیش از ظهور قیامت را که در آیات گوناگونی به آنها اشاره شده، از نشانه های قیامت دانسته اند. در روایات نیز بر تحولات اجتماعی و دگرگونی های کیهانی که پیش از قیامت واقع می شود عنوان “اشراط الساعه” و نشانه های رستاخیز اطلاق شده است.

در قرآن کریم به بسیاری از دگرگونی های طبیعی که در آن زمان رخ خواهد داد اشاره شده است مثل : -ظهور دود (گاز) در آسمان -دمیده شدن صور – تاریک شدن خورشید، ماه و ستارگان -شکافتن کرات – زلزله شدید – فروپاشی کوه ها و ….

کسانی که دعاوی شبیه این دعاوی را دارند که کمتر از یک دهه به ظهور مانده است؛ یا پیرمردان ظهور را خواهند دید و یا … آنان نیز به «توقیت ظهور» رو آورده‌اند و مشمول روایات نهی از توقیت خواهند بود

چرا زمان قیامت مشخص نشده است؟

نامعلوم بودن زمان و کیفیت وقوع قیامت، داراى اثر تربیتى است زیرا در صورت معلوم بودن آن چنانچه زمانش دور باشد، غفلت همگان را فرا مى‏گیرد و اگر نزدیک باشد، پرهیز از بدیها به شکل اضطرار و دور از آزادى و اختیار در مى‏آید.

با وجود نامشخص بودن زمان وقوع قیامت، تعابیر قرآن حاکى از آن است که عمر کوتاه دنیا و همچنین دوران برزخ به قدرى سریع طى مى‏شود که به هنگام وقوع قیامت، انسان‏ها فکر مى‏کنند تمام این دوران چند ساعتى بیش نبود.

«وَ یَقُولُونَ مَتَى هَـذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ، قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ، فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ »( سوره ملک ،آیه ۲۵-۲۷) ؛ «و می گویند: اگر راست می گویید، این وعده کی خواهد بود؟» بگو! «علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهنده ای آشکارم.» و آن گاه که آن[لحظه موعود] را نزدیک بینید، چهره های کسانی که کافر شده اند در هم رود، و گفته شود؛ «این است، همان چیزی که آن را فرا می خواندید!»

« یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا »( سوره احزاب ، آیه ۶۳) ؛ «مردم از تو درباره رستاخیز می پرسند، بگو «علم آن فقط نزد خداست» و چه می دانی؟ شاید رستاخیز نزدیک باشد».

خداوند بلند مرتبه به پیامبر عظیم الشأنش که علم نبوی دارد دستور می دهد به مردم بگو من زمان وقوع قیامت را نمی دانم و علم آن نزد خداست و بس که در چنین روزهایی هر کسی به خود جرأت ندهد که وقتی برای قیامت تعیین کند ، چرا که حکمت خداوند متعال ایجاب می کند که زمان قیامت پنهان باشد تا هر کس ظرقیت وجودی خود را نشان دهد اگر بنا بر دانستن زمان قیامت و مشخص بودن آن بود خداوند متعال خود به آن اشاره می کرد .

«قُل لَّا یَعْلَمُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ بَلِ ادَّارَکَ عِلْمُهُمْ فِی الْآخِرَةِ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِّنْهَا بَلْ هُم مِّنْهَا عَمِونَ ».( سوره نمل آیاتت۶۵و ۶۶)

قیامت

«بگو: «هر که در آسمان ها و زمین است، جز خدا غیب را نمی شناسند و نمی دانند کی برانگیخته خواهند شد؟» [نه] بلکه علم آنان درباره آخرت نارساست؛ [نه] بلکه ایشان درباره آن، تردید دارند ، [نه] بلکه آنان در مورد آن کور دل اند.»

گفتیم که خداوند متعال وقت قیامت را بنا بر مصالحی بیان نداشه است و تأکید دارد که علم به آن هم نزد خداست و بس . در مورد علائم قیامت و ظهور روایات بسیاری به ما رسیده است اما در تعیین وقت آن نه و اگر هم چنین روایتی وارد شده باشد عیب آن از همین جا که معارض با نص صریح قرآن است مشخص می شود .

علاوه بر آن امامان عظیم الشأن ما از توقیت و تعیین وقت برای ظهور و به تبع آن قیامت به شدت بر حذر داشته اند.

روایت نهی از توقیت

در بین روایات غیبت، یکی از مضامین مکرر و موکد، روایات نهی از توقیت (تعیین زمان برای ظهور) است. این روایت از پیامبر اسلام تا امام زمان (علیه السلام) نقل شده است و با تعبیراتی سخت و غلیظ بیان شده است. وقت ظهور سرّ الهی تلقی شده و بیان وقت، کذب و دروغ بر خداوند به شمار آمده است: کذب الوقاتون.(ر.ک. به کتاب‌های: الغیبه (شیخ طوسی) اکمال الدین و اتمام النعمه (شیخ صدوق) کتاب الغیبه (نعمانی) اصول کافی(کلینی) و منابع دیگر.)

مسلمانی که به دین و قرآن خود باور دارد شایسته نیست که چنین القائات کذبی را بپذیرد و در امور خود هم ترتیب اثر دهد، بلکه شایسته است همواره در فکر هولناکی قیامت باشد و بر اعمال خود مواظبت کند چرا که در آن زمان مفر و پناهی جز خداوند متعال ندارد و البته مؤمنان رستگرانند و در پناه خدای خود از هر گزندی در امان خواهند ماند

این گونه روایات، که اگر متواتر نباشند، مستفیض می‌نمایند، تأمل برانگیز و مسئولیت سازند. همان گونه که تعیین دقیق زمانی، توقیت است؛ بیان حدود گونه زمانی نیز توقیت است. به عنوان نمونه، کسی که می‌گوید: ساعت ۱۰ به ملاقات‌تان خواهم آمد؛ برای دیدارش وقت‌گذاری کرده است. همین گونه کسی که می‌گوید حدوداً ساعت ۱۰، یا بین ۱۰ و ۱۱ به دیدارتان خواهم آمد، نیز «توقیت» دیدار کرده است و لذا اگر در آن محدوده زمانی دیدار رخ ندهد، متهم به خلف وعده خواهد شد. و خلف وعده هم البته که از گناهان کبیره است.

از این رو، کسانی که دعاوی شبیه این دعاوی را دارند که کمتر از یک دهه به ظهور مانده است؛ یا پیرمردان ظهور را خواهند دید و یا … آنان نیز به «توقیت ظهور» رو آورده‌اند و مشمول روایات نهی از توقیت خواهند بود.

حالا عده ای می خواهند بر پایه باورهای خود که مشخص نیست چه هدفی را دنبال می کنند این تنش را در جهان ایجاد کنند که فلان زمان ، زمان پایان دنیا و بروز و ظهور قیامت است و در این راه از ابزرهای پر قدرت رسانه و سینما استفاده می کنند که افکار پلید خود را در ذهن مخاطب نهادینه کنند تا به آن هدف ناپیدای خود برسند .

مسلمانی که به دین و قرآن خود باور دارد شایسته نیست که چنین القائات کذبی را بپذیرد و در امور خود هم ترتیب اثر دهد، بلکه شایسته است همواره در فکر هولناکی قیامت باشد و بر اعمال خود مواظبت کند چرا که در آن زمان مفر و پناهی جز خداوند متعال ندارد و البته مؤمنان رستگرانند و در پناه خدای خود از هر گزندی در امان خواهند ماند.

حالا بگذارید کسانی که برای دنیا و آخرت مردم تعیین تکلیف می کنند پناهگاه بسازند و خود را نجات یافته و وارثان دنیای جدید بدانند، ولی بدانند که: «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ » (سوره فتح آیه ۱۰)حاشا که از آنچه در انتظارشان هست و خداوند متعال وعده فرموده مفری بیابند.

================================================

پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ ؟!

ظاهرا، دنیا در ۲۱ دسامبر سال ۲۰۱۲ به پایان می رسد! بله، درست متوجه شدید! یا حداقل بخش بزرگی از نوع بشری نابود خواهند شد! دیگر برای شغل آینده ی خود برنامه ریزی نکنید! بدنبال خرید خانه نباشید، و در عوض، چند سال آخر زندگی تان را هرآنطور که می خواهید بگذرانید. اکنون شما ۴ سال فرصت دارید که از زندگی لذت ببرید… قبل از پایان دنیا!

خُب این سخنان عجیب و غریب چیست؟ تا بحال ما از این پیش گویی ها زیاد شنیده ایم، ولی هنوز اینجاییم و سیاره مان هنوز سرجایش است. چرا این سال ۲۰۱۲ اینقدر مهم شده است؟ این اخبار در تمام دنیا در حال پخش شدن است. (مثلا: در روزنامه اعتماد شماره ۱۳۰۰ یا پایگاه خبری تقریب)

پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ ؟!

واقعیت این است که تقویم مایا در سال ۲۰۱۲ به پایان می رسد، به همین دلیل مایاها به دنبال هر دلیل مذهبی، علمی، اخترگویانه و تاریخی می گردند تا بیابند که چرا این تقویم می گوید که جهان رو به پایان است. رسالت مایایی کسب قدرتی است که بتواند مردم را در تمام جوامع نگران کند.

متآسفانه من برای تمامی معتقدین به این تقویم خبرهای بدی دارم! هیچ رستاخیز عظیمی در ۲۰۱۲ روی نخواهد داد، ولی چرا؟

تقویم مایایی

تقویم مایا چیست؟ این تقویم توسط تمدنی پیشرفته به نام مایاها در حدود ۲۵۰ تا ۹۰۰ میلادی بوجود آمده است. شواهد مربوط به امپراطوری مایا به قسمتهای جنوبی مکزیک تا گواتمالا و اِل سالوادور می رسد.

آمریکای مرکزی

منطقه ی حضور مایاها

مردمی که در جامعه ی مایایی ساکن بودند، مهارت پیشرفته ای در نوشتن داشتند و در ساختن شهرها و مدنیت توانایی عجیبی پیدا کرده بودند. مایایی ها احتمالا بخاطر اهرام و ساختمانهای بزرگ دیگری که ساخته اند معروف شده اند.

اهرام

اهرام تمدن مایا

مردم مایا در فرهنگ امریکای مرکزی تأثیر زیادی داشته اند، نه فقط از طریق تمدن خویش، بلکه با جوامع بومی که در این منطقه تشکیل داده اند. در حال حاضر هنوز شمار زیادی از مایاها هنوز زنده اند و سنن باستانی خود را ادامه می دهند.

مایاها

مایایی ها از تقویم های مختلفی استفاده می کردند و زمان را بعنوان گردش هایی روحانی درنظر می گرفتند. ازآنجایی که این تقوی